در نشست روایت آن سوی مرزها مطرح شد؛
نسل کشی چیست و قربانیان بزرگترین نسل کشی های اخیر که هستند؟
به گزارش جاویدانی، امیر بی پروا اظهار داشت: تعریف نسل کشی در ماده یک کنوانسیون منع نسل کشی به این صورت آمده که از بین بردن تمام یا قسمتی از یک گروه قومی، ملی، نژادی و زبانی با قصد را نسل کشی می گویند.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، دفتر هنر و ادبیات بیداری نشست «روایت آن سوی مرزها» را به بهانه نشر کتاب «نسل کشی در قرن ۲۱» به قلم پرفسور حمید مولانا در عصر در سالن صفارزاده برگزار کرد.
در این نشست «ابراهیم شمشیری» کارشناس علوم ارتباطات و «امیر بی پروا» کارشناس حقوق بین الملل حضور داشتند.
در ابتدا ابراهیم شمشیری با اشاره سالگرد عملیات طوفان الاقصی و شهادت سیدحسن نصرالله، اظهار داشت: باید به مردم فلسطین برای مقاومت عجیب و غریبی که در همه این مدت داشتند تبریک گفت، در ضمن میتوان این مقاومت را در زمینه ادبیات را بسیار ادامه داد. از دیدگاه تاریخی، قربانیان بزرگترین و مهم ترین نسل کشی های ۱۰۰ سال گذشته، مسلمانان بوده اند و این نمی تواند اتفاقی باشد. درحالی که همچنان مسلمانان، عاملین جنایت و خشونت طلب معرفی می گردند.
وی در رابطه با محوریت کتاب «نسل کشی در قرن ۲۱» اظهار داشت: با عنایت به شناختی از پروفسور مولانا داشتم، ایشان همواره دغدغه مبحث جهان اسلام به تعبیری دیگر امت اسلامی را داشته اند.
این کارشناس افزود: اوایل سال جاری که دکتر مولانا به ایران تشریف آورد با وی صحبت کردم که آیا می شود یک کار علمی در رابطه با این اتفاقات انجام داد. ایشان جواب داد بحث نسل کشی به همین شکلی که در عنوان کتاب هم آمده از لحاظ حقوقی، سیاسی و بین المللی بسیار قابل پرداخت و پیگیری است. ایشان تاکید کردند در ماجرای بوسنی و هرزگوین هم دقیقا همین مسأله نسل کشی دنبال شده است.
وی در ادامه اظهار داشت: از دید تاریخی هم بخواهیم نگاه نماییم، قربانیان بزرگترین ومهم ترین نسل کشی ها در ۱۰۰ سال گذشته اتفاق افتاده آن مسلمانان بوده و این نمی تواند اتفاقی باشد و این مورد در کتاب هم اشاره شده و جز در فلسطین و بوسنی در جاهای دیگر دنیا هم این قربانیان مسلمانان بودند ولی همواره عاملین جنایت و خشونت طلب معرفی می گردند.
این یک تله است!
در ادامه امیر بی پروا در پاسخ به این سؤال که چرا در میان کشورهای مختلف، کشور آفریقای جنوبی در اثبات جرم نسل کشی توسط اسرائیل پیش گام شد و این شکایت را به دادگاه لاهه برد، اظهار داشت: این سوال بسیار جالبی است و حتی در ادامه گفته می شود چرا ایران پیشگام این حرکت نشد ایرانی که از حامیانی شماره یک فلسطین در ۴۵ سال قبل بوده است.
وی اظهار داشت: در ارتباط با کشورهای مسلمان مثل ایران، افغانستان، عراق توجه به این نکته خیلی مهم است که هیچکدام از این کشورها، رژیم اشغالگر قدس را شناسایی نکردند. در حالیکه طرح هر نوع دعوی در دیوان بین المللی دادگستری منتهی به شناسایی دفاکتو رژیم اشغالگر می شود و این یک تله است، وقتی رژیم اشغالگر قدس را مورد شناسایی قرار دهیم برای ما عواقب و هزینه های دیگر هم خواهد داشت و در راه مبارزه با این رژیم اشغالگر به بن بست می رسیم. من می دیدم در یادداشت هایی عنوان می شد که ایران باید وارد این ماجرا می شد و از اصطلاح غیرعلمی و غلط جنگ حقوقی استفاده می کردند.
چرا آفریقای جنوبی؟ چرا ایران نه؟!
این کارشناس حقوق بین الملل افزود: نکته ماجرا این بود که اگر کشورهایی که اشغالگر قدس را به رسمیت نشناختند طرح دعوی می کردند، در گرداب خود رژیم اشغالگر قدس می افتادند. نکته دیگر اینجا اینست که معمولا آمریکا و کشورهای اتحادیه اروپا در اجرای کنوانسیون های حقوق بشری پیش قدم هستند.
وی ادامه داد: ولی با عنایت به هماهنگی هایی که مابین آمریکا و کشورهای اتحادیه اروپا و رژیم اشغالگر قدس وجود دارد آنها در این حوزه پیش قدم نشدند و وقتی آفریقای جنوبی این دعوی را مطرح می کند، از اروپا دو کشور اسپانیا و ایرلند می آیند و به این دعوی می پیوندند و اغلب کشورهای اتحادیه اروپا و اروپا به این دعوی نپیوستند.
بی پروا افزود: حال پرسیده می شود چرا آفریقای جنوبی و جواب اینست که این کشور پس از رژیم آپارتاید و به قدرت رسیدن نلسون ماندلا یکی از بالاترین استانداردهای حقوق بشری را نه تنها در سطح منطقه آفریقا که در سطح دنیا چه در زمینه علمی و چه در زمینه تعامل با سازمان بین المللی و در زمینه کنش گری در ارتباط با مسائل مختلف حقوق بشری تعامل با کشورها دارد و مهم تر از آن در بحث فعالیت جامعه مدنی یکی از پیشگامان اساسی است و در کنار این سابقه بیست و چندساله کنش گری در زمینه حقوق بشری، چالش بحث عدم به رسمیت شناختن رژیم اشغالگر قدس را نداشت و همین سبب شد که بتواند در اینباره شرح دعوی کند.
این کارشناس حقوق بین المللی در رابطه با این سوال که نسل کشی به معنای حقوقی چه معنایی دارد، این طور اظهار داشت: تعریف نسل کشی در ماده یک کنوانسیون منع نسل کشی به این صورت آمده که از بین بردن تمام یا قسمتی از یک گروه قومی، ملی، نژادی و زبانی با قصد قبلی مرتکبان آنرا نسل کشی می گویند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، ممنوعیت نسل کشی یکی از نخستین سندهایی که مستقیماً در رابطه با جنگ، تصویب گردید و امروز از نظر حقوق بین المللی ممنوعیت نسل کشی دارای اعتباری است که حتی حقوق داخلی کشورها مانع نقض آن نمی گردد. جالب است بدانید دیوان بین الملل دادگستری در ارتباط با به کار بردن واژه و قاعده سازی روند محتاطانه ای دارد و تنها جایی که این قاعده در حقوق بین الملل و دیوان به شکل صریح مطرح شده در مورد نسل کشی است و وقتی آفریقای جنوبی این دعوی را بیان کرد و یک چارچوبی برای نسل کشی عنوان شد.
در ادامه برنامه، مجید جاویدان کارشناس امنیت بین الملل، در ارتباط برخط در این جلسه حضور داشت و سخنانی را در رابطه با عوامل زمینه ساز نسل کشی در بوسنی عنوان نمود.
وی با اشاره به اینکه ماجرای نسل کشی بسیار پیچیده و مفصل است، به مروری تاریخی بر فرآیند رسمیت شناخته شدن بوسنی که منجر به شروع جنگ بوسنی شد، پرداخت. من معتقدم، بحث نسل کشی در بوسنی اتفاقی نبوده و جزو پروژه سازمان های اطلاعاتی امنیتی بوده است و حمایت مادی و معنوی از این سازمان ها در سیاست های کلان کلیساهای شرق و غرب وجود داشته است.
جاویدان در انتها سخنانش اظهار داشت: بوسنی ها می گفتند فرق ایرانیان با کشورهای عربی این بود که ایران نمی گذاشت ما کشته شویم ولی کشورهای عربی نمی گذاشتند ما گرسنه کشته شویم.
نباید به ظاهر ماجراها اکتفا کنیم
در ادامه برنامه، ابراهیم شمشیری با این سوال که اگر نسل کشی غزه در جهان سبب یک اعتراضی جهانی شده و به نفع امت اسلامی است چطور اسرائیل با این میزان از هوش این اشتباه استراتژیک را مرتکب می شود، مورد پرسش قرار گرفت و این گونه پاسخ داد: اگر به بستر تاریخ رجوع کنید شواهد تاریخی پیروزی خون بر شمشیر را می بینید آن هم در قیام اباعبدالله و در ادامه در جریان جنگ تحمیلی و اتفاقات مشابه. باور تاریخی ما اینست که نباید به ظاهر ماجراها اکتفا نماییم و این که گروه کوچکی مانند مردم غزه می تواند کل تاریخ را متوجه ماجرایی کند و سیر تحولات جهانی را تغییر دهد، جزو سنت های دیگر الهی است و در بستر تاریخ اتفاق می افتاد و پیش می رود.
وی افزود: یاد مقاله ای از شهید آوینی افتادم که بحث ارتش بزرگ اسلامی را در جنگ غزه مطرح می کند که چرا در میان مسلمانان ارتش یکپارچه ای برای دفاع از مسلمان ها وجود ندارد و آقای مولانا هم در این کتاب مطرح می کند پس این ارتش کجاست؟ از عربستان تا ایران کجا هستند؟ و چرا کسی برای دفاع از مردم بوسنی نمی آید؟
شمشیری اظهار داشت: من هم به این فکر می کردم که ما هم اکنون به شکلی ارتش بزرگ اسلامی داریم، چگونه است که از یمن و سوریه تا ایران با هم متعهد هستند و کمک می کنند مظلومیت غزه کمتر شود، اما محاسبات عادی اینست که چرا صهیونیست ها نمی توانند کار را انجام دهند و علی القاعده با این همه بمباران و جنایت، باید کار تمام می شد و همه چیز از بین می رفت. اما طبق تعبیر مقام معظم رهبری ساختار حزب الله، ساختاری نیست که با بمباران و شهادت سیدحسن نصرالله از بین برود و این یک ریشه و فرهنگی دارد. مفهوم امت اسلامی چیزی نیست که بگوییم امروز به وجود آمده و هویت اسلامی در بستر امت اسلامی مجدد بازخوانی می شود. پیام این کتاب اینست به سمت این هویت واقعی حرکت نماییم و بتوانیم آنرا تقویت نماییم.
در طول این نشست چند مستند در رابطه با نسل کشی در بوسنی و جهان پخش گردید. در انتها برنامه هم کتاب «نسل کشی در قرن ۲۱» رونمایی گردید.
منبع: جاویدانی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب