توكلی مطرح كرد؛
نگاه شاعران هند به عرفان اسلامی ایران و شاعران ایران به عرفان هند
به گزارش جاویدانی، زهیر توکلی اظهار داشت: شاعران فارسی زبان هند به عرفان اسلامی در ایران نظر دارند و شاعران ایرانی به عرفانی هند و بودایی در هند.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، نشست مشترکات شعر ایران و هند با حضور قربان ولیئی شاعر و عضو هیأت علمی دانشگاه زنجان، زهیر توکلی و نغمه مستشار نظامی از شاعران ایرانی و اکبر شاه شاعر و استاد زبان فارسی در هند در چارچوب نشست های نمایشگاه کتاب دهلی برگزار گردید.
شاعران ایرانی و هندی در نمایشگاه کتاب دهلی نو به بررسی اشتراکات شعر ایران و هند پرداختند و از تاثیرپذیری متقابل ادبیات و تفکر ایرانی و هندی صحبت کردند.
اکبر شاه در این جلسه در سخنانی به مشترکات فرهنگی ایران و هند اشاره نمود. همینطور قربان ولیئی به ایراد سخنرانی پرداخت و ابتدا اشعاری از بیدل دهلوی را خواند. سپس اظهار داشت: بیدل دهلوی می گوید «لیک کجاست زندگی» این پرسش بنیادینی است برای همه افرادی که در عالم هستند.
وی افزود: همه کشورهای جهان به یک میزان به این پرسش توجه نداشتند، برخی مانند هند و ایران از سپیده دم تاریخ با این پرسش روبه رو هستند. اما این پرسش را چه کسی می خواهد، پاسخ دهد و جوابش در کدام حوزه از معرفت های بشری است؟
ولیئی اظهار داشت: جواب این پرسش در حوزه عرفان است، عرفان در زبان عربی به معنای شناخت و در انگلیسی به معنای راز است، پس عرفان به معنای شناختن یک راز است. اما شناختن راز چه؟ چه رازی را باید بشناسیم؟ جوابی که قدیمی ترین عالمان هند، چین و برخی عالمان ایرانی دادند در یک کلمه خلاصه می شود، «خود» اما این مردمان هند و ایران هستند که عمیق ترین راه ها را برای یافتن خویشتن عرضه کرده اند.
عضو هیأت علمی دانشگاه زنجان با بیان این مطلب که ادبیات عرفانی چیست؟ اظهار داشت: عرفان، بینش حقیقت وحدانی است، ادبیات عرفانی گزارش یا روایت تجربه دیدار با حقیقت وحدانی است. متون ادبی عرفانی چه شعر چه نثر، پیدا کردن یگانگی و مواجه شدن با آن چیزی است که اینقدر عمیق ادبیات ایران و هند را به هم متصل کرده است. این اتصال بگونه ای است که شاعران فارسی زبان هند به عرفان اسلامی در ایران نظر دارند و شاعران ایرانی به عرفانی هند و بودایی در هند. دو حقیقت که فقط شکلشان فرق می کند.
در ادامه این نشست نغمه مستشار نظامی به عرضه توضیحاتی در رابطه با شعر زنان در ایران پرداخت و از فروغ، پروین اعتصامی، سیمین دخت وحیدی و… بعنوان شاعران زن مطرح ایرانی نام برد.
وی با خواندن این بیت «ابر می بارد و من می شوم از یار جدا» اظهار داشت: شاید تصور شود، این شعر یک شاعر امروزی است، اما این شعر بیدل است و نشان از تأثیرات فرهنگی بین دو کشور دارد.
این شاعر و منتقد ادبی در ادامه خیال انگیزی رنگ ها و تصاویر ادبیات هند را باعث تاثیر بسیار در ادبیات ایرانی دانست و اظهار داشت: فارسی زبانان در ایران با بیدل دهلوی آشنا هستند، حتما این شاعر در هند هم شناخته شده است. بیدل علاوه بر نظم و نثر در موسیقی هم تبحر داشت. خیلی از اشعار شاعران سبک هندی در ایران در چارچوب موسیقی عرضه شده است، یکی از نمونه های خوبش همین شعر بود که خواندم.
در ادامه این نشست زهیر توکلی دیگر شاعر ایرانی حاضر در این مراسم هم با بیان این مطلب که هند و ایران هر دو یک قوم بودند، اظهار داشت: قوم بزرگ آریایی در طول تاریخ چند دسته شدند، یک دسته به سمت اروپا رفتند و یک دسته به شبه قاره هند. که امروز هندی ها هستند، دسته ای دیگر هم به آن سوی رودها رفتند و ایرانیان شدند.
توکلی اضافه کرد: ایرانیان و هندی ها هر دو یک ملت هستند، جلوه های اشتراک فرهنگی و زبان ایران و هند بسیار است، چون این دو اصالتاً از یک سرزمین هستند. هند کشور عرفان است، تصوف اسلامی هم شاخه ای از عرفان جهانی است. این تصوف بود که باعث شد اسلام شکل بومی در هند پیدا کند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب