در شب شعر در لباس سربازی مطرح شد؛
روایت سرتیم حفاظت رهبر انقلاب از ترور ایشان در مسجد ابوذر
جاویدانی: شدت جراحت را از روی لباس متوجه شد. دنده ها شکسته بود. رگ شریان ها قطع شده بود. بازو شکسته بود. کتف درآمده بود. ترقوه شکسته بود و یکی از ترکش ها زیر گلو آقا بود.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ الناز رحمت نژاد: ترور نافرجام آیت الله سید علی خامنه ای یک برنامه ترور طرح ریزی شده توسط رهروان فرقان بود که بازماندهٔ گروه فرقان بودند. در این ترور بمبی در ضبط صوتی که بر میز سخنرانی سیدعلی خامنه ای در مسجد ابوذر تهران بود، کار گذاشتند. این بمب ۶ تیر ۱۳۶۰ درست یک روز قبل از حادثه هفتم تیر، هنگام سخنرانی او منفجر شد. امام جمعهٔ تهران و نمایندهٔ رهبر انقلاب در شورای عالی دفاع، از این سوءقصد که ممکن بود به مرگ وی بینجامد، جان سالم به در برد ولی جراحات شدیدی بر او وارد شد. بر طبق اخبار منتشره در همان زمان، سید علی خامنه ای از نقطه بالای کتف راست و بالای ران سمت راست مجروح شد و استخوان ترقوه اش شکست و با قطع چند رگ و عصب دست راست وی، گرفتار مشکل حرکتی شد. دست راست او از آن هنگام از کار افتاده است.
آیت الله سید علی حسینی خامنه ای از این ترور نافرجام اینطور یاد کرده است: «روز ششم تیر ماه جماران به دیدن امام رفتم. وقتی بیرون آمدم یکی از خلبانان ارتش عباس بابایی را دیدم. عباس بابایی با من برای نماز به مسجد ابوذر آمد. رادیو ماشین اذان گفت. پس از نماز دعای روز شنبه بِسْمِ اللّهِ کَلِمَةِ الْمُعْتَصِمِینَ، وَ مَقَالَةِ الْمُتَحَرِّزِینَ پخش شد؛ حالِ من منقلب شد و اشک هایم ریخت. رفتیم داخل مسجد ابوذر و پس از نماز شروع کردم سخنرانی: " زن در همه جوامع بشری نه فقط میان عرب ها، مظلوم بود. نه می گذاشتند درس بخواند، نه می گذاشتند در اجتماع وارد بشود و در فعالیت سیاسی تبحر پیدا کند و نه ممکن بود در میدان های …" انفجار در مسجد رخ داد. احساس کردم دارم می میرم. برایم محسوس بود که درحال رفتن هستم. حالی بین زمین و آسمان داشتم. به هیچ جا وصل نبودم. یک هو به ذهنم آمد من که دارم به عالم آخرت می روم، با خودم چی دارم؟ دلم شکست…»
وقتی از حادثه ترور ششم تیر جان سالم به در بردم احساس کردم که خدای بزرگ من را برای انجام رسالت های سنگین خود حفظ کرد. همان وقت آرزو کردم که بتوانم باقی مانده این عمر بازیافته را در میدان های دشوار و سخت خرج کنم.
در آن لحظات آیت الله خامنه ای به آستانه شهادت رسید. تصاویر شهدا، جنگ و دوستان شهیدی همچون مصطفی چمران که بتازگی جهان را ترک کرده بودند خاطرات روزها و ماه های اخیر او را شکل می دادند.
کسی چه می دانست شاید آن لحظات، آخرین ساعات آزمون الهی برای آیت الله سید علی حسینی خامنه ای بود.
امام برای ترور آیت الله خامنه ای پیامی صادر کرد: «من به شما خامنه ای عزیز تبریک می گویم که در جبهه های نبرد با لباس سربازی و در پشت جبهه با لباس روحانی به این ملت مظلوم خدمت نموده و از خداوند تعالی سلامت شما را برای ادامه خدمت به اسلام و مسلمین خواستارم.»
پیام امام مهر قبولی بر خدمت آیت الله سید علی حسینی خامنه ای در لباس سربازی بود.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، مراسم شب شعر و خاطره در لباس سربازی دوشنبه شب ۵ تیر با حضور تعدادی از شاعران و فعالان فرهنگی کشور در موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس اجرا شد.
در این مراسم تعدادی از محافظان مقام معظم رهبری خاطرات مختلفی از زمان ترور و دوران دفاع مقدس و حضور ایشان در جبهه بیان نمودند. مشروح گزیده ای از شعر خوانی شاعران در ادامه می آید؛
سعید حدادیان
ما از تبار آب و آفتابیم
امواج اقیانوس انقلابیم
خورشید را همیشه در رکابیم
دلدادگان عترت و کتابیم
نهر زمین و نور آسمانیم
چشم انتظار صاحب الزمانیم
تو وعده دیرینه خدایی
اوج بشارت های انبیایی
مولای عزت بخش اولیایی
فرزند مکه زاده منایی
یابن الحسن تعجیل کن خدا را
دریاب اینک مکه و منا را
شام و یمن، لبنان، عراق و ایران
باشد همیشه بیشه زار شیران
مردان، زنان و کودکان، پیران،
شوریدگان، دلدادگان، دلیران
از نهضت موعودشان نشان اند
آیات بامداد آخر الزمان اند
معیار در عشق خدا حسین است
فرمانروای قلب ها حسین است
عشق خداوند عشق ما حسین است
بمب اتم فریاد یا حسین است
اصل غنی سازی ما همین است
رزمایش ما روز اربعین است
ماه شوید از مهر و ماه زینب
از پرتو نور نگاه زینب
سردارهای ما در سپاه زینب
عالم فدای بارگاه زینب
فاطمه نانی زاده
شکوفه های درخت انار آمده است
برای عرض خوش آمد بهار آمده است
به وجد آمده حتی گل همیشه بهار
به احترام ادب، چشمه سار آمده است
شمیم یاس و اقاقی شکفته و شیدا
نسیم در قدمت بیقرار آمده است
سپاه چشم تو در جلوه بوده تا بوده
به سبک آینه ها بی گدار آمده است
برای دیدن تو در لباس سربازی
پیاده آمده، آری سوار آمده است
شهید راه تو هستند لاله های چمن
به چشمه های جهان لاله زار آمده است
دلم خوش است در این روزگار پر آشوب
امیر دلخوشی روزگار آمده است
عارفه دهقانی
تو شکوهی شبیه قله کوه
تو سراسر امید، چون خورشید مایه رحمتی
چو من را من، که به ما جان تازه از تو رسید
از همان روزهای پر آشوب سرو بودی میان گرد و غبار
ایستادی و رهبری کرد چشم تو با بصیرت عمار
افتخار امام بودی که پشت جده شدی تو عابد شب
روزها را جهاد می کردی، طعم این افتخار طعم رطب
تو همانی که در کلام امام خادم ملتی و درس آموز
هم فداکار عرصه جنگی هم خطیب مبارز دلسوز
دستت اما حکایتی دارد از همان روزهای سربازی
حسین خزایی
از اول انقلاب می گفت امام
ما را بکشید زنده تر می گردیم
پایان مسیر نقطه شروع است
این مکتبِ سرخ، حاج قاسم ساز است
پوشیدن رخت ارتشی زیر قبا یعنی که
امام خون ما هم تازه است
با بمب نمی توان حقیقت را کشت
وقتی هدف پرندگان پرواز است
حتی پشت تریبون مسجد هم
مخلص باشی درب شهادت باز است
از آخر مجلس شهدا را چیدند
چیزی که برای ما جماعت راز است
او ماند که انقلاب بر جا باشد
او مانده و باورش طنین انداز است
فرماندهی معظم کل قوا
سید علی خامنه ای سرباز است
احمد علوی
لباس افتخار از جنس خدمت را به تن داری
در خط مقدمی و سرباز دین هستی
به وقت جنگ سرداری بصیر و قهرمان سیرت
به منبر جلوه ای از خطبه های آتشین هستی
تو هستی مرجع تقلید امثال سلیمانی
تویی که با شیران تا قیامت هم نشین هستی
سیده فرشته حسینی
امام مثل کدام از شما رئیسان بود؟
سوال می کنم آیا امام این سان بود؟
خمینی که من از کودکی شناختم
شبیه چشمه جاری، شبیه باران بود
امام در همه لحظه های قدرت خود
نه فکر رشوه، نه فکر بگیر و بستن بود
امام خانه مستاجری نه فکر شمال نه در خیال خریداری لواسان بود
امام رونق شب های فصر قیام
امام نور حسینیه جماران بود
خمینی که من از کودکی شناختم
نه گنبدی ست طلایی که یک شبستان بود
امام در کلماتم نمی شود توصیف
امام مدلول لفظ والای انسان بود
برای آنکه امام را ندیدم هرگز
درون سینه من حسرت فراوان بود
پدر که سرفه او یادگار والفجر است
پدر که در عملیات فتح و مهران بود
برای آنکه بفهمم امام را می گفت
شبیه سید علی بود
مرد میدان بود
الهام صفالو
زیر بارانِ گلوله ها سروها قد می کشند
ریشه دارد این وطن در اقتداری اینچنین
در نبرد حق و باطل هر امام فاتح است
تا خدا داده به دستش ذوالفقاری اینچنین
دفتر عشق است هر روز امتحان پس می دهیم
هیچ ترسی نیست با آموزگاری چون سر یا حان دهد یا آبرو آورده است
ایستاده سال ها پای غباری اینچنین
تا ابد مأمور باد این خانه که از خاک درش سر برآورده دلیران، شهریاری چون علی
ربابه کلامی
حاشا که در این معرکه سر داشته باشد
هر کس که از او خبر داشته باشد
ما را از شهادت چه هراس است در این راه
عشق است مسیری که خطر داشته باشد
در پایان این محفل محسن جوادیان سرتیم حفاظت وقت مقام معظم رهبری، اظهار داشت: ترور نافرجام آقا اگرچه ناخوشایند بود، ما الطاف الهی را در آن دیدیم. با سرعت بسیار زیاد و فاصله کم، آقا را از مسجد ابوذر به بیمارستان رساندیم. تمام حرکت هایی که برای نقل و انتقال آقا انجام می دادم خودجوش و خدایی بود. من در آن روز یک جوان ۲۰ ساله بودم که برای صیانت از شخصیت تجربه ای نداشتم و آموزشی ندیده بودم. بیمارستان که رسیدیم به ما گفتند فشار آقا ۵ می باشد و تمام کرده است. دکتر فاضل آن روز در آن بیمارستان برای جلسه دعوت شده بود. از اتاق عمل بیرون آمد. بدون این که شناختی نسبت به آقا داشته باشد، نبض آقا را گرفت. شدت جراحت را از روی لباس متوجه شد. دنده ها شکسته بود. رگ شریان ها قطع شده بود. بازو شکسته بود. کتف درآمده بود. ترقوه شکسته بود و یکی از ترکش ها زیر گلو آقا بود. به لطف خدا دکترفاضل کار را آغاز کرد و حال آقا مساعد شد. توانستند جلو خونریزی را بگیرند. بعدش آقا به بیمارستان قلب منتقل شد. بیمارستانی که پر از مهره های چپ و کومله بود. هیچ شناختی نسبت به بیمارستان نداشتیم. هر روز یکی دو بار برق بیمارستان را قطع می کردند. تاریکی مطلق می شد. مجبور می شدیم از اکسیژن دستی استفاده نمائیم. دور تخت حلقه می زدیم تا کسی وارد اتاق نشود. لطف خدا بود که آقا زنده ماند.
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب