یك روانشناس:
تنهایی و انزوا به اندازه سیگار كشیدن خطر مرگ را بالا می برد
به گزارش جاویدانی علی صاحبی در مورد تاثیرات کرونا بر سلامت روان افراد اظهار داشت: تنهایی و انزوا به اندازه ی سیگار کشیدن خطر مرگ را برای افراد، بالا می برد و بنابراین ما باید با دیگران تعامل داشته باشیم.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، گروه روان شناسی پژوهشکده اخلاق و تربیت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، به مناسبت روز روان شناس، نشست «پیامدهای روان شناختی یک سال زندگی با کووید ۱۹» را در تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۰، برگزار کرد. در این جلسه علی صاحبی، روان شناس برجسته ی ایرانی، فریبرز درتاج، استاد دانشگاه علامه طباطبایی و معاون پژوهشی سازمان نظام روان شناسی کشور، هم چینن اسماعیل ناصری و مهرنوش هدایتی اعضای هیأت علمی گروه روان شناسی پژوهشگاه به ایراد سخنرانی پرداختند. صاحبی در این جلسه، لزوم نوسازی زندگی بعد از تخریب هایی که بیماری کرونا به دنبال داشت را یادآوری کرد و اظهار داشت: از آن جایی که بر شرایط دشوار پاندمیک، ما کنترل زیادی نداریم، باید همانند یک طراح فکر نماییم با خوش بینی و امیدواری، بدانیم شرایط تغییر خواهد نمود و هیچ چیزی ثابت باقی نمی ماند، ضمن آن که در این راه نیازمند پشتیبانی از یکدیگر هم هستیم. وی برای ارتقای بهزیستی در شرایط دشوار بیماری کرونا، این نکته را حائز اهمیت دانست که باید سئوالات مان را از چرایی به چگونگی تغییر دهیم چون این سوال هایِ چگونگی است که به ما چاره نشان داده است. صاحبی با عنایت به فراگیری اینترنت و شبکه های اجتماعی و فراوانیِ خبرها و اطلاعات، توجه افراطی به خبرهای بد را سدکننده ی راه نیک زیستی دانست و انجام تفریح و ورزش در این شرایط دشوار را ضروری قلمداد کرد. پرهیز از خودخواهی و انزوا، سفارش ی دیگری بود که صاحبی برای ارتقای نیک زیستن ارائه نمود. وی افزود: تنهایی و انزوا به اندازه ی سیگار کشیدن خطر مرگ را برای افراد، بالا می برد و بنابراین ما باید با دیگران تعامل داشته باشیم و دیگران را در زندگی خود شریک نماییم. در ادامه درتاج به تبیین اثرات بیماری کرونا بر آموزش پرداخت. وی با استناد به برخی شواهد پژوهشی که در خارج از ایران انجام شد، افت تحصیلی ۷۰ درصدی دانش آموزان به دنبال آموزش های مجازی و غیرحضوری، کاهش ۸۲ درصدی زمان صرف شده برای یادگیری، در مقایسه با زمان دایر بودن مدارس، کاهش ساعات مطالعه در طول هفته، ناتوانی در اجرای کامل برنامه ی تحصیلی، اختلال در تغذیه ی مجانی حدود ۳۰ میلیون کودک نیازمند، افزایش خشونت و سوءاستفاده از کودکان، کاهش ورودی دانشجویان، را از اثرات بیماری کرونا بر آموزش دانست و این اثرات را در مناطق محروم و دورافتاده و در مورد دانش آموزان با نیازهای ویژه، بسیار گسترده تر ذکر کرد. وی تاکید کرد: در کشور ما عدم دسترسی حدود ۲۵ درصد دانش آموزان به اینترنت و ۵ میلیون دانش آموز به سامانه ی شاد، مشکلات مورد اشاره را دوچندان خواهد نمود که پیامد ناگزیر آن جاماندگی از تحصیل، ترک تحصیل و بی اشتهایی تحصیلی هستند. درتاج پیگیری تلفنی و پیگیری انفرادی در چارچوب پروژه ی شانس باردیگر در اسپانیا، استفاده از خدمات معلم سیار برای راهنمایی دانش آموزان در آلمان، تهیه بسته های آموزشی کاغذی ویژه و برنامه های تلویزیونی در نیوزلند و برنامه ی غنی سازی آموزشی با همکاری روان شناسان و استفاده از معلمان خصوصی برای دانش آموزانی که امکان استفاده از اینترنت ندارند در پرتغال همچون اقداماتی ذکر کرد که در سایر کشورها برای جبران ضعف های آموزش مجازی انجام شده است. وی برای اثربخشی بهتر کلاس های مجازی در ایران، استفاده از دستیار آموزشی، تجدیدنظر در نحوه ی اجرای آزمون های برخط (آنلاین)، تغییر سامانه ی آموزش مجازی از استادمحوری به تعاملی، در دسترس بودن چند برنامه ی هم زمان برای برگزاری کلاس ها، تقسیم کلاس و مطالب به زمان های کمتر و ترکیب آموزش آنلاین و خودآموزهای آفلاین را پیشنهاد کرد. مهرنوش هدایتی، مدیر گروه روان شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سخنران بعدی این نشست بود. وی اظهار داشت: بیشتر از یک سال زندگی در دوران پاندمی کرونا علاوه بر آسیبهای همه جانبه برای جوامع بشری، به ما آموخت که برای بحران های مختلف زندگی سطح آمادگی خویش را ارتقاء دهیم بگونه ای که نه تنها این شرایط را با کمترین صدمه طی نماییم، بلکه بتوانیم به راهکارهای جدید و خلاقانه ای دست پیدا نماییم که منجر به «رشد با وجود دشواری ها» شود. برای این کار همواره باید روی آن چه که هستیم، آن چه که داریم و آن چه که می توانیم انجام دهیم، تمرکز نماییم و منابع مختلف خویش را تقویت نماییم. سخنران پایانی نشست هم اسماعیل ناصری، عضو گروه روان شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بود که به مبحث سوء مصرف مواد در دوران کرونا پرداخت. وی افزایش رفتارهای سوء مصرف مواد در دوران کرونا را دست کم به دو دلیل دانستند. نخست اینکه برخی افراد از مواد روان گردان برای مدیریت هیجان های منفی مثل غم، خشم، اضطراب و استرس استفاده و به عبارتی خوددرمانی می کنند. مطالعات نشان می دهد در دوران کرونا تجربه ی هیجانات منفی مثل استرس، اضطراب و افسردگی در جمعیت عمومی به شکل معناداری افزوده شده است، و پیرو آن به احتمال زیاد بر تعداد افرادی که بعنوان خوددرمانی، انواع مواد و الکل را سوء مصرف کرده اند، افزوده شده است. دلیل دوم، گسترش باورهای غلط درباره ی جنبه پیش گیرانه ی مصرف الکل و تریاک از کرونا در میان مصرف کنندگان مواد و جمعیت عمومی بوده است. همین مبحث باعث افزایش فوتی های ناشی از مصرف الکل در یک سال قبل در سطح جهانی و هم چنین کشورمان شده است. در حالیکه، طبق یافته های محققان، به نظر می آید میزان مرگ و میر در جمعیت معتاد به تریاک بیشتر از جمعیت طبیعی است و چنین افرادی مستعد ابتلاء به ویروس کرونا هستند که احتمالاً به علت عدم رعایت بهداشت شخصی، به اشتراک گذاشتن لوازم شخصی و بی توجهی به فاصله ی اجتماعی است. ناصری در پایان، آموزش روش های حل مساله ی کارآمد و توجه رسانه های جمعی در پیش گیری از افزایش سوء مصرف مواد روان گردان در دوران انتشار کرونا را مؤثر دانست.
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب