معرفی كتاب؛
تبعیدی ها تلخ وشیرینی های اسارت حاج محسن
به گزارش جاویدانی، خیانت چندنفر از اسرا، خون تبعیدی ها را به جوش آورد. بنابراین پس از پژوهش، در یک برنامه هماهنگ و منظم برنامه تنبیه و مجازات را عملی کردند و آنها را خونین و مالین تحویل اربابشان دادند.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، کتاب «تبعیدی ها؛ روایتی از روزهای اسارت حاج محسن کرمی» نوشته حمید رستمی یکی از آثار ادبیات دفاع مقدس و فرهنگ مقاومت است که توسط انتشارات حماسه یاران منتشر و راهی بازار نشر شده است.
این کتاب داستان اسارت پاسدار شجاعی است که به خاطر مخالفت فرماندهانش، بعنوان بسیجی به جبهه جنگ ایران و عراق می رود و بعد از یک نبرد سهمگین، با تنی مجروح و نیمه جان اسیر دشمن می شود. اسارت بعنوان فصل جدید زندگی حاج محسن کرمی، پر از فراز و فرود است که با شکنجه، تحقیر، تبعید، خیانت، شیطنت، تدبیر و امید به آینده رقم می خورد و بعد از دوسال، به میهن باز می گردد. تبعیدی ها داستان اسارت «نیکبخت» یا همان «حاج محسن کرمی» است.
شخصیت اصلی کتاب پیش رو، محسن با نام «عابد ابراهیمی» در سپاه کردستان فعالیت اطلاعاتی می کند ولی دلش درگیر جبهه است و می خواهد هرطور شده راهی خط مقدم شود. از چهارسال پیش که پاسدار شده، اجازه جبهه رفتن ندارد. بنابراین در یک فرصت مناسب خویش را بین بسیجی ها جا می زند و راهی جبهه می شود. سپس در معرکه نبرد با بدنی مجروح و نیمه جان در تک شلمچه که سال ۱۳۶۷ انجام شد، اسیر دشمن می شود.
ماجراهای اسارت حاج محسن از همان لحظات اول که او را با فرمانده مهمی اشتباه می گیرند آغاز می شود. طبق روایت او، بعثی ها که خیالشان از ثبت نشدن نام حاج محسن و تعداد زیادی از اسرا راحت بود، هر بلایی می خواستند سرشان می آوردند. حاج محسن از اشخاصی بوده که بعثی ها آنها را جماعت شَغب یا خرابکار می نامیدند و مدام از این آسایشگاه به آسایشگاه دیگر و از یک اردوگاه به اردوگاه دیگر تبعید می کردند. بیشتر تبعیدی ها یا پاسدار بودند یا طلبه. تبعیدی ها زیر انواع شکنجه و تحقیر، کلاس های درس و آموزش قرآن و معارف را برپا کردند و با وجود ممنوعیت شدید، کارشان را تا پایان اسارت ادامه دادند. حاج محسن در یکی از همین کلاس ها با بسیجی نوجوانی آشنا می شود که بعثی ها او را به خاطر یک بیماری ساده به بیمارستان بغداد بردند. بعدها خبر می رسد که دانشجوهای پزشکی عراق او را در اتاق تشریح مُثله (تکه تکه) کرده اند!
یکی از خاطرات تلخ او از این مقرر است که ماجرای مطرب ها و نسق کشی یوسف خنزیر که می خواست پاسدارها خودشان را معرفی کنند، و با تهدید این که اگر پاسدارها از جمع بیرون نیایند به اسرای نوجوان تعرض جنسی می کنند، به شورشی عمومی تبدیل شد که کار به یگان ضد شورش کشید.
خیانت چندنفر از اسرا به بقیه، خون تبعیدی ها را به جوش آورد. بنابراین پس از پژوهش کافی، در یک برنامه هماهنگ و منظم برنامه تنبیه و مجازاتشان را عملی کردند و آنها را خونین و مالین تحویل ارباب هایشان دادند. در ادامه اردوگاه به وضعیت قرمز در آمد و سه روز بدون غذا و آب در آسایشگاه ها زندانی شدند. به جهت اینکه بقیه بیشتر صدمه نبینند، سیزده نفر از تبعیدی ها همچون حاج محسن، خودشان را معرفی کردند و راهی انفرادی شدند. انفرادی اتاقک کوچکی بود که این دفعه به جای یک نفر، هر سیزده نفرشان را داخلش جا دادند. اتفاقاتی که در این انفرادی افتاد؛ از شکنجه ها و رساندن آب و غذا توسط اسرای ملحق به تبعیدی ها، خواندنی است.
ماجراهای تلخ و شیرین اسارت حاج محسن و تبعیدهای پرتکرارش، حتی بعد از حرکت به سمت آزادی و مرزهای ایران! کتاب تبعیدی ها را متفاوت و خواندنی می کند. جمع آوری اطلاعات فریب خورده هایی که از گروهک منافقین جداشده و بعنوان اسیر ایرانی به حزب بعث تحویل شده بودند و نحوه انتقال این اطلاعات مهم به ایران هم از بخش های جذاب این کتاب هستند.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
من توی بیمارستان الرشید چیزایی دیدم که آرزو می کنم ای کاش هیچگاه نمی دیدم. یکی از کارآمدی که از من می خواستن، تمیز کردن اتاق تشریح بیمارستان بود هر چند وقت یه بار دانشجوهای پزشکی دانشگاه بغداد، واسه کالبد شکافی میومدن بیمارستان الرشید. استاد راهنما واسه این که دانشجوهاشو با آناتومی اجزای داخلی بدن آشنا کنه، از اسرای ایرانی استفاده می کرد. حسین دهقان تحت درمان بود و کم کم داشت حالش بهتر می شد که یکی از پرستارا با یه آمپول بی هوشش کرد و روی سکوی تشریح خوابوندش بعدم استاد راهنما و بیست تا دانشجوی دختر و پسر دورش حلقه زدن و بدنشو زنده زنده، مثله کردن دو ساعتی که گذشت، یه کیسه ی جسد تحویلم دادن تا تیکه پاره های بدنشو جمع وجور کنم و تحویل نگهبانی که مسئول اون بخش بود بدم. بعدم باید مثل همیشه سکوی تشریحو می شستم تا اثری از جنایتشون نمونه.
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب