در كتاب حیدر باقر درباره نماز بحث شده است؛
پروژه روشنگری فكری چگونه در انسان ایجاد می شود؟
به گزارش جاویدانی حدیر باقر در کتاب چرا نماز می خوانیم؟ اثبات نموده که نماز بعنوان وسیله ای برای روشنگری فکری در انسان عمل می کند.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، به نقل از رایزن فرهنگی ایران در اندونزی، کتاب «چرا نماز می خوانیم؟» از آثار دکتر حیدر باقر، استاد فلسفه اسلامی در کالج صدرا و پارامدینه و نویسنده کتاب های پرفروش «کتاب جیبی تصوف» و «کتاب جیبی فلسفه اسلامی» است.
همه می دانند که نماز یکی از ارکان اسلام است که برای انسان بسیار مهم می باشد. با این حال، هم زمان با توسعه پیشرفت فکری انسان، برخی نماز را ترک و از آن اجتناب کرده اند، چونکه احساس می کنند دیگر نیازی به آن نیست. حتی یک جریان لیبرالی جدید وجود دارد که علناً منکر اهمیت نماز شده است. آنها تنها اعتقاد دارند، یعنی اعتقاد نظری، نه عملی مانند نماز. آنها تلاش می کنند استدلال کنند تا از انجام نماز اجتناب کنند. دکتر حیدر باقر تلاش کرده در این کتاب به اصلاح این اشتباه درباره اهمیت نماز بپردازد.
نویسنده در این کتاب اشاره کرده که نماز در لغت به معنای دعاست که به شیوه، شرایط و ارکان خاص در چارچوب قرائت ها و حرکات خاصی انجام می شود. اولین عملکرد نماز عبارت است از عامل بازدارندگی از اعمال فحشاء و منکر است. دوم، نماز منبع هدایت است. سوم، نماز بعنوان وسیله ای است به جهت اینکه ما از خدا کمک بخواهیم. چهارم، نماز تسلی روح است، چونکه با نماز قلب آرام می شود. پنجم، نماز جریانی (ذهن منظم و هماهنگ) بوجود می آورد که منبع خوشبختی و خلاقیت انسان است. ششم، نماز آرام بخش روح است.
ما می دانیم که احساس آرامش در روح، توانایی از بین بردن بیماری های بدن را دارد. بنابراین، نماز هم در سلامت بدن نقش دارد. در این کتاب توضیح داده شده است نمازی که می تواند از فحشاء و منکر جلوگیری کند، با خشوع و خضوع همراه می باشد.
در این کتاب دکتر حیدر باقر توضیح داد که نماز با خشوع و خضوع حضور خدا در قلب مصلی را می آورد. این وضعیت به تنهایی می تواند سبب شود منابع و انگیزه های مختلف برای انجام فحشاء و منکر از روح ما رانده شوند. این بدان معناست که اگر قلب یک انسان با حضور خدا پر شود، دیگر هیچ علاقه ای به امور دنیایی وجود ندارد که بتواند وی را ترغیب به انجام کارهایی کند که دستورات و نهی های خدا را نقض می کند.
با بازگشت به فرمایشات پیامبر اکرم (ص)، این طور نیست که نمازی با خشوع و خضوع یقیناً موردقبول خداوند خواهد بود. نماز در آیات مختلف همیشه همراه با زکات است، به این مفهوم که برای قبولی نماز باید نوع دیگری از رفتارهای اجتماعی همراه آن باشد. نماز صحیح دارای دو بعد است، فردی و اجتماعی. حقیقت این است که نمازی که با تکبیر شروع می شود و با سلام تمام می شود، نماد این دو بعد است. تکبیر تجسم کامل خداوند متعال است و ما فقط بندگان ذلیل و کوچک هستیم. اما سلام سمبلی از عملکرد خلافت انسانی در گسترش رحمت و سلام به تمام هستی است. ازاین رو می توان گفت این دسته از نمازها کامل و به دور از مقایسه با نمازهای غافلان است.
جدا از این توضیحات مختلف، نویسنده در این کتاب همینطور توضیح می دهد که نماز همینطور بعنوان وسیله ای برای روشنگری فکری عمل می کند. اولاً، در نظریه اسلامی یا فلسفه عرفانی، دانش در بالاترین سطح به شکل علم حضوری درمی آید، یعنی دانشی که از راه یک فرآیند یادگیری معمولی به دست نمی آید، بلکه از راه یک تجربه دینی است که در آن دانش در درون حاصل می شود. در این خصوص، نماز الزامات تطهیر روح، ذهن و قلب را برآورده می کند تا حضور این دانش رخ دهد.
ثانیاً، نماز با خشوع، مصلی را از آگاهی کامل از محیط پیرامون خود به حالت جریانی می رساند. به صورتی که منجر به بهترین افکار می شود. علاوه بر این، در مورد نماز هم نظرات و توضیحات مختلفی از محافل مختلف از فلاسفه، عارفان و علمای بزرگ وجود دارد که در چارچوب خوب و سرشار از حکمت بسته بندی شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب