با انتشار بیانیه؛
باستان شناسان رژه كاروان گنج یاب را محكوم كردند
جاویدانی: جامعه باستان شناسان كشور اقدام رژه كاروان های حفاران غیرمجاز و گنج یاب را با انتشار اطلاعیه ای محكوم نمود.
به گزارش جاویدانی به نقل از مهر، سال ها و ماه های اخیر، دوران سختی است که بر میراث فرهنگی ایران می گذرد. مشکلات گوناگون اقتصادی، بی توجهی به قانون، سستی و ناکارآمدی نهادهای مسئول، ناآگاهی عمومی و عوامل پیدا و پنهان دگر باعث شده است تا عده ای سودجو با استفاده از امکانات فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، اقدام به ایجاد گروه ها و کانال های غیرقانونی کرده و با بی پروایی مبادرت به آموزش تیله کنی و گنج یابی در روز روشن کنند و قهرمانانه، قانون و باورمندان به میراث فرهنگی و تمدنی این آب و خاک را به ریشخند بگیرند، زورآزمایی کنند و سودای تنعم از خوان گذشتگان داشته باشند. نمونه شگفت و جدی آن، رژه کاروان گنج یابان و عتیقه خران در بیابان های استان اصفهان بود که به دنبال فراخوان فردی سودجو در اینستاگرام و همراهی شبکه به وجود آمده بوسیله وی دیده شد و سبب نگرانی و درد عمیق جامعه فرهنگی کشور به ویژه باستان شناسان شد جامعه دیرینه شناسی ایران بعنوان نهادی علمی و تخصصی، ضمن محکوم کردن تلاش این عده سودجو که آشکارا به دشمنی با تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم رفته اند، دردمندانه چند نکته را با مردم ایران، دلسوزان ملک و ملت، متولیان میراث فرهنگی، نهادهای اطلاعاتی و انتظامی و قوای محترم قضائیه و مقننه در بین می گذارد:
محوطه های باستانی، مکان هایی هستند که بقایای زیست و زندگی روزمره مردمان روزگاران کهن در آنها انباشت شده و باقی مانده است. این استقرارگاه های کهن، بیشتر شامل بقایای معماری، دورریزهای زندگی عادی چون خرده سفال و استخوان، خاکستر و … هستند که گرچه از نظر مالی بی ارزش اما به جهت توانایی هایی که در بازسازی نظام معیشت پیشینیان دارند و می توانند وجوه ناپیدا و فراموش شده فرهنگ ها و مدنیت های کهن را برای متخصصان روشن سازند، در نزد باستان شناسان و متخصصان از ارزش زیاد فرهنگی و علمی برخوردار می باشند. بر آگاهان پوشیده نیست که خیلی از تمدن های گذشته که امروزه وجودشان بدیهی فرض می شود به همت و تلاش گروه زیادی از باستان شناسان پا به روشنای تاریخ گذاشته اند. تمدن های سومر، آکد، بابل و عیلام در غرب آسیا که ریشه های فرهنگ و مدنیت ما و جوامع کنونی منطقه در آنها شکل گرفته و بالیده، نمونه هایی از تلاش باستان شناسان برای کشف و معرفی همین بقایای فرهنگی و تاریخی بوده است. تاریخ دراز آهنگ نوع بشر در هزاره های تاریک قبل از تاریخ در سطح جهان منحصراً با تلاش باستان شناسان عینیت یافته و امروز جزو بدیهیات مسلم پنداشته می شود. از وجود این فرهنگ های شگفت و شکوهمند تا ۱۵۰ سال پیش کسی آگاه نبود. بر همه ما واجب است تا در مقابل این سوداگری بایستیم و مانع از تخریب و غارت محوطه های باستانی شویم. محوطه های باستانی شناسنامه واقعی هر سرزمین و فرهنگ هستند.
توجه مردم بدون حمایت دستگاه های دولتی راه به جایی نخواهد برد آنگونه که تلاش نهادهای مسئول بدون همراهی مردم بی نتیجه خواهد بود. متولیان میراث فرهنگی و نهادهای فراوان مسئول باید به بازتعریف جایگاه و مسئولیت خود روی آورند و به فهم جایگاه تاریخی و رسالت اجتماعی خویش بپردازند. اساساً موجودیت وزارت خانه میراث فرهنگی معطوف به یافتن و در پیش گرفتن راهکارهایی است که به صیانت، حفظ و نگهداری بیشتر و بهتر از داشته ها و سرمایه های تاریخی و فرهنگی منجر می شود. متأسفانه این نهادها گرفتار روزمرگی و رخوت شده و بیش از همه وزارت خانه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از ماموریت های خود غافل شده است. سیطره سیاست و مدیرانی که با ساز و کار این وزارت خانه نآآگاه اند یا در آنها توان و تدبیری برای حل مشکلات دیده نمی گردد، فرصت های فراوان حفاظت بهتر از مواریث فرهنگی را ستانده است. بخش های تخصصی و فنی این سازمان بی آنکه در پیوست و پیوند با همدیگر باشند، تنها به دنبال وقت تلف کردن و هدر دادن منابع و فرصت ها هستند. دریغ از وجود مدیران آگاهی که چابکی و چالاکی را به این ادارات و سازمان ها ببخشند. موازی کاری زیادی در اداره امور میراث فرهنگی کشور دیده می شود و همتی از طرف قانونگذاران برای مشخص کردن حدود نهادها و سازمان های مسئول و بریدن این زنجیره ناکارآمد و گسسته دیده نمی گردد.
یگان حفاظت سازمان میراث فرهنگی بعنوان بازوی انتظامی _ قضائی سازمان، از نبود آموزش و آگاهی تخصصی، ابزار و امکانات مناسب و حمایت همه جانبه در رنج فراوان است. کوشش های پراکنده و قائم به ذات بعضی از افراد فداکار این نیرو آشکارا به هیچ دیده می شود و آنها را در وضعیت دشوار قرار می دهد. لزوم دارد وزارت خانه و مدیران استانی بر رفع این کاستی ها همت گمارند و بر توان این نیرو که چشم و گوش وزارت خانه برای حفاظت از میراث فرهنگی است، بیفزایند. متلاشی کردن و زدودن شبکه های سازمان یافته و نایافته قاچاق اشیای تاریخی و فرهنگی که عزت و شعور تاریخی بشر را به بازی گرفته اند عزم همگانی می خواهد. نیروی های امنیتی و انتظامی باید در این زمینه تلاش بیشتری به خرج دهند و با شناسایی شبکه های این مفسدان راه بر تخریب مواریث فرهنگی ببندند.
جامعه دیرینه شناسی ایران با آگاهی از وجود مشکلات و خلاءهای قانونی، ضمن هشدار و بیان نگرانی عمیق خود درباره افزایش لطمه پذیری محوطه های باستانی و تاریخی با استفاه از ظرفیت های تازه شبکه های اجتماعی، به ویژه از بخش های حقوقی وزارت خانه، قوه قضائیه و قوه قانون گذاری می خواهد است تا نسبت به اصلاح و روزآمد کردن قوانین در صیانت بهتر از میراث فرهنگی اقدام نمایند تا شاهد بیش از پیش غارت و تاراج مواریث فرهنگی خود نباشیم. همین طور با ارج گذاشتن به کوشش های یگان حفاظت میراث فرهنگی، قوه قضائیه و قضات آگاه در برخورد با رژه قاچاقچیان میراث فرهنگی در اصفهان، ارائه گزارش پایانی از برخورد با عوامل چنین اقدامی را خواستاریم. باید توجه داشت که تاریخ ایران، تاریخی یکپارچه و منسجم است و محوطه های باستانی شاهد زندگی چند هزاره ساکنانش هستند. با از بین رفتن هر اثر تاریخی، برگی از تاریخ و فرهنگ این سرزمین و مردمانش به یغما می رود.
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب