شب دوم عزاداری اهالی فرهنگ و رسانه در فرهنگسرای رسانه
ثقل مجالس امام حسین (ع) باید بالابردن دانش باشد
به گزارش جاویدانی یك استاد دانشگاه و حوزه تصریح كرد: ثقل مجالس امام حسین (ع) باید معرفت افزایی و بالابردن دانش باشد؛ یعنی آمیختن عشق و ارادت به خاندان با معرفت و دانش نسبت به راهی كه در آن قدم پیش گذاشتند.
به گزارش جاویدانی به نقل از ایسنا و به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای رسانه، مراسم هیئت عزاداری اباعبدالله الحسین ویژه اهالی فرهنگ و رسانه شامگاه دیشب (چهارشنبه سوم مهر ماه) با حضور سعید اوحدی (رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران)، دكتر محسن اسماعیلی (مدرس حوزه و دانشگاه)، محمد خدادی (معاون مطبوعاتی وزیرفرهنگ و ارشاد اسلامی) و تعدادی از مدیران فرهنگی و اهالی فرهنگ و هنر و رسانه در فرهنگسرای رسانه برگزار گردید.
در بخش ابتدایی برنامه و بعد از شعرخوانی محمود حبیبی كسبی، حسین صیامی شعر خواند و غزلش را به امام حسین (ع) تقدیم كرد.
در ادامه مجید یراق بافان، مجری در سخنانی كوتاه، اظهار داشت: من و شما كه در این جامعه هستیم، یكی از چیزهایی كه باید تمرین نماییم، مهربانی است. در جامعه ما مهربانی كم شده است. نمی توانیم ادعا نماییم كه حسینی هستیم اما با همدیگر مهربان نباشیم. امام حسین ضد السلام تا آخر حتی با دشمنانش هم مهربان بود. ملعون آمد تا سر امام حسین را ببرد، اما امام به او خطاب كرد كه تو نَبر؛ نه برای این كه شهید نشوم بلكه مهربانی ایشان را حتی با دشمنانش نشان داده است.
محسن اسماعیلی، مدرس حوزه و دانشگاه هم در سخنانی اظهار نمود: در این نشست می خواهم یك سؤال مطرح كنم و جوابش را به شما واگذار می كنم. دقت داشته باشید كه این سؤال، سؤال مهمی است و نیاز به تامل زیادی دارد. ما این جلسات عزاداری اباعبدالله الحسین را تشكیل می دهیم و مطمئنا یك سرمایه بزرگ برای ما است، اما باید این سؤال را پرسید كه چرا چنین جلساتی را تشكیل می دهیم؟ بطور قطع این جلسات فقط برای یادآوری آن حادثه دردناكی كه در سال ۶۱ هجری رخ داد، نیست كه اگر این موضوع، هدف اصلی بود، هر كدام از ما می توانستیم به تنهایی در گوشه ای بنشینیم و آن حادثه را با خود مرور نماییم. ازاین رو شاید بتوان اظهار داشت كه تشكیل جلسات برای اباعبدالله الحسین به منظور مرور كردن درس هایی است كه از آن حادثه بزرگ می توانیم بگیریم و باید بگیریم.
او افزود: جمله «كل یوم عاشورا و كل ارض كربلا» یك روایت یا حدیث نیست، اما جمله كاملا درستی است و معنای آن این است كه آن اتفاقی كه در روز عاشورا در كربلا رخ داد، امكان دارد در هر زمان و مكان دیگری رخ بدهد و شما باید با مرور درس های آن، راه امروزتان را پیدا كنید. خداوند فرموده است كه تاریخ بخوانید تا عبرت بگیرید. عبرت به معنای عبور كردن است و منظور این است كه تاریخ بخوانید تا از گذشته به آینده عبور كنید. مطمئنا مطالعه تاریخ بدون توجه به این مسئله مهم، سود چندانی برای ما ندارد و تنها اطلاعات عمومی ما را بالا می برد. ازاین رو هر محفلی كه برای امام حسین تشكیل می شود، یكی از بهترین كارها در آن این است كه از انبوه درس های عاشورا یك درس را با خود مرور نماییم. امشب هم می خواهم یك درس از عبرت های عاشورا را برای این جلسه طرح نمایم.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: یك سوال مهم این است كه چرا حادثه كربلا اتفاق افتاد؟ آیا آن همه جمعیت كه برای نبرد با امام حسین (ع) آمده بودند، از دین برگشته بودند؟ خیر. همه شان مسلمان بودند، نماز شب می خواندند و قرآن تلاوت می كردند. حتی باید بگویم كه امام حسین و نسب او را كاملا می شناختند كه اگر غیر از این بود، امام خودشان را چندین بار در روز عاشورا معرفی كردند تا هیچ بهانه ای برای كسی باقی نماند. با این توضیحات، چرا این اتفاق رخ داد؟ البته می توانم این سوال را به شكل سخت تری هم مطرح كنم و آن هم این است كه فرض كنید این افراد دین نداشته و امام حسین را نمی شناختند؛ آیا باید چنین جنایت غیرانسانی را مرتكب می شدند؟
او اضافه كرد: در این جا است كه به فكر فرو می رویم كه چه اتفاقی افتاد؟ این مورد خیلی مهم می باشد و نشان داده است كه باآنكه انسان فكر می كند دین دارد، اما به چنین وضعیتی گرفتار می شود و جنایتی را انجام می دهد كه همه تا روز قیامت از آن می سوزند، اما خودش نمی سوزد. پیدا كردن دلیل این مسئله رمز این جلسات است و كلید رحمت خداوند همین است. اگر انسان پاسخ این مسئله را پیدا كند، گام بسیار مهمی را برداشته است.
اسماعیلی با تاكید بر این كه دشمنان امام حسین (ع) او را با نام دین كشتند، اظهار داشت: وقتی كه با دید بالاتری به مسئله كربلا نگاه می نماییم می بینیم كه این جنایت را به نام دین انجام دادند كه بسیار قابل توجه است. ۳۰ هزار مسلمان دستور حمله كردن به تنها ۷۲ تن را می گیرند و بهشان گفته می شود كه غارت كنید كه بهشت در انتظار شما است. جالب است كه در این میان، یك نفر هم نپرسید كه چگونه وعده بهشت را می دهید، در حالیكه ما را به جنگ با نوه رسول خدا دعوت می كنید؟ حتی وقتی كه این جنایات انجام می شود و خاندان ایشان را بعنوان اسیر وارد كاخ ابن زیاد می كنند، عجیب است كه او خطاب به حضرت زینب می پرسد «كَیْفَ رَأَیْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِیكِ وَ أَهْلِ بَیْتِكِ؟» كه معنای آن این است كه چگونه آنچه خداوند با شما انجام داد را دیدی؟ در حقیقت منظور او این است كه خداوند امام حسین و اهل بیتش را كشت و از همین منظر با كسانی روبه رو هستیم كه مسلمان هستند و با نام اسلام و خداوند، امامش را می كشند.
وی در پاسخ به سوال مطرح شده اظهار داشت: در این نشست می خواهم سرنخی كه به نظر خودم می رسد را بیان كنم. دقت كنید كه دینداری حرارت آفرین و شور آفرین است؛ چونكه وابسته به قلب انسان و معنویت او است و نوعی عشق به حساب می آید. دین مولد شور و هیجان و احساسات است كه به شكلی نقطه قوت آن است. اما مطمئنا هر نقطه قوتی اگر درست و عالمانه ازش استفاده نشود، به نقطه ضعف تبدیل می شود. دینداری هم چنین است و باید عالمانه باشد تا به نتیجه برسد وگرنه همین دینداری تبدیل به یك نقطه ضعف می شود. امام حسین (ع) گرفتار گروهی بود كه می گفتند مسلمان هستیم اما نادان. در حدی نادان كه وقتی می گویند به امام حمله كنید، هیچ كس یك سوال هم نمی پرسد. پس باید دقت داشت كه دین منهای دانش دین نیست و اگر می خواهیم دیندار واقعی باشیم باید دانشمند و عالم باشیم.
این استاد دانشگاه خاطرنشان كرد: امام سجاد (ع) كتاب صحیفه سجادیه را دارند؛ اگر ما یك مرتبه این كتاب را نخوانده باشیم، چه فرقی با كسی كه به ایشان هیچ انتصابی ندارد، داریم؟ دقت كنید كه شور بدون شعور به درد نمی خورد و علم است كه به شور جهت داده و آنرا هدایت می كند. مسجد و حسینیه باید مدرسه باشد و علم یاد بدهد. استاد مطهری می فرمایند كه تدین بدون تعمق و تامل ابن ملجم می سازد و من می گویم شور آدمِ بدون شعور، او را از آن طرف پشت بام می اندازد.
اسماعیلی در انتها اظهار داشت: بیایید از امروز با هم قرار بگذاریم كه با صحیفه سجادیه آشتی نماییم و آنرا بخوانیم كه دریای شعور و راه زندگی است. راز سعادت همین است كه شعور را با شور آمیخته نماییم. بر همین اساس، معتقدم كه ثقل مجالس امام حسین باید معرفت افزایی و بالابردن دانش باشد. یعنی آمیختن عشق و ارادت به خاندان با معرفت و دانش نسبت به راهی كه در آن قدم پیش گذاشتند.
در انتها این مراسم، ذكر مصیبت و عزاداری اباعبدالله برگزار گردید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب