حجت الاسلام میرزا محمدی:
امام حسین (ع) بر عهد خویش با خداوند عمل كرد
به گزارش جاویدانی سخنران مسجد مقدس جمكران اظهار داشت: امام حسین(ع) بین زنده ماندن و عبور از مهلكه و یا لقای الهی اختیار داشت كه آن حضرت هم لقای الهی و اسارت خاندان و خاندان رسالت و ولایت (علیه السلام) را انتخاب كردند كه این اوج عبودیت و بندگی الهی بود.
به گزارش جاویدانی به نقل از مركز خبر مسجد مقدس جمكران، حجت الاسلام والمسلمین محمد میرزامحمدی دوشنبه شب در جمع عاشقان و دلسوختگان حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در مسجد مقدس جمكران با اشاره به اینكه بر مبنای آیات و روایات، اوصیای حضرت رسول الله (صلی الله ضد و آله) در همه كردار و گفتارشان تابع اراده و مشیت پروردگار هستند اظهار نمود: یكی از آیات قرآن در اثبات این موضوع، آیه «لا یسبقونه بالقول و هم بأمره یعملون» است كه حضرت علامه طباطبایی در تفسیر گرانسنگ المیزان، این آیه را دلالتی بر كمال عبودیت و بندگی در وجود نورانی حضرات معصومین (علیهم السلام) معرفی می كند.
وی با اشاره به اینكه ائمه معصومین(علیهم السلام) چیزی را اراده نمی كنند كه خداوند اراده نكرده باشد اضافه كرد: در اینباره روایات فراوانی هم وجود دارد كه یكی از آنها، روایت امام صادق (علیه السلام)، نقل شده در كتاب كافی مرحوم شیخ كُلینی است كه می فرمایند پروردگار برای ما اوصیای پیامبر (ص) یك دستورالعمل آسمانی در نامه ای سربسته قرار داده است كه در زمان مناسب خودش توسط حضرت رسول الله (صلی الله ضد و آله) به اطلاع ما می رسد.
حجت الاسلام میرزامحمدی افزود: بر این اساس ثابت می شود كه ائمه معصومین (علیه السلام) چیزی را خارج از اراده، عهد و میثاق الهی انجام نمی دهند كه البته بعضی از معاندان تلاش دارند تا این نكته را بعنوان اشكال جبر در عمل برای حضرات معصومین (علیهم السلام) وارد كنند در حالیكه این اشكال وارد نیست.
وی در توضیح این نكته بیان كرد: جالب است كه این اشكال در بعضی روایات ما هم پاسخ داده شده است كه به صورت مثال می توان به سؤال یكی از یاران امام رضا (علیه السلام) از آن حضرت اشاره نمود كه پرسید آیا علی (علیه السلام) در هنگام رفتن به مسجد در شب نوزدهم ماه رمضان می دانست كه كُشته می شود و حضرت پاسخ دادند كه بله می دانست. آن گاه آن صحابه پرسید اگر می دانست آیا این امر مصداق «انداختن خود با دست خود در مهلكه هلاكت» نیست كه امام رضا (علیه السلام) فرمودند خیر؛ چون كه امیرالمؤمنین (علیه السلام) می دانست كه كُشته می شود و خداوند هم او را مُخیّر كرد كه لقای الهی یا ماندن در منزل را انتخاب نماید و حضرتش لقای الهی را انتخاب فرمود.
استاد حوزه علمیه قم همینطور اضافه كرد: مُشابه همین پرسش را هم یكی از یاران امام باقر (علیه السلام) درباره حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) پرسید و حضرت محمد بن علی (علیه السلام) چنین پاسخ فرمودند كه لشكر نصر بر امام حسین (علیه السلام) نازل شد و آن حضرت را بین زنده ماندن و عبور از مهلكه و یا لقای الهی مُخیّر كرد كه آن حضرت هم لقای الهی و اسارت خاندان و خاندان رسالت و ولایت (علیه السلام) را انتخاب كردند كه این اوج عبودیت و بندگی الهی بود.
حجت الاسلام محمد میرزامحمدی سپس تاكید كرد: پس می توان چنین نتیجه گیری كرد كه امام حسین (علیه السلام) و دیگر ائمه معصومین (علیهم السلام) بر مبنای عهد الهی و میثاقی كه با خدا بسته بودند عمل كردند و اراده شان منطبق بر مشیّت و اراده الهی بود كه رسیدن به این درجه، رتبه ای بسیار متعالی است.
وی افزود: بر همین مبنا است كه حتی انبیای الهی هم كه در ظاهر در زمان پیش از دوران ائمه معصومین (علیهم السلام) و همچون امام حسین (علیه السلام) می زیستند ایشان را می شناختند و تلاش می كردند كه با توسّل به آن حضرات و بخصوص حضرت سیدالشهداء (علیه السلام)، سیر معنوی پیدا كنند؛ هم چنان كه همین انبیای الهی امروزه هم در ملكوت از حضرت باریتعالی اذن می گیرند و با هبوط در كربلا و بخصوص در شب های جمعه، از آن حضرت نور می گیرند و بهره می برند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب