مطالعه و مرور عاشورایی، ۵۸
معرفی حسین(ع) و زیارت عاشورا به کسانی که او و قیامش را نمی شناسند
به گزارش جاویدانی، مولف کتاب خون خدا می گوید آنرا نه برای مسلمان و نه شیعیان، بلکه برای کسانی که حسین بن علی (ع) را نمی شناسند و از واقعه ای به نام عاشورا بی خبرند، نوشته است.
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: کتاب «خون خدا؛ روایت عاشورا به قلم سید مهدی شجاعی و آثار گرافیکی علی وزیریان» یکی از کتاب های عاشورایی بازار نشر است که سال ۱۳۹۷ توسط دفتر نشر فرهنگ اسلامی منتشر و سال ۹۸ به چاپ دوم رسید. این کتاب ۶۴ صفحه مصور رنگی در قطع وزیری دارد.
کتاب پیش رو دربردارنده ترجمه و تفسیر سید مهدی شجاعی از زیارت عاشوراست که با تصاویر گرافیکی علی وزیریان همراه شده است. اما قبل از متن ترجمه، یادداشتی در حکم مقدمه قرار دارد که شجاعی در آن، فلسفه موضوعی کتاب و ریشه آنرا برای مخاطب تشریح کرده است. او می گوید، این کتاب را نه برای کسانی که از عاشورا خبر دارند، نه کسانی که مسلمان اند و نه شیعه ها نوشته است. البته هیچ مخالفتی با مطالعه کتاب توسط این گروه ها ندارد و کسانی که از عاشورا آگاه اند، با خواندن کتاب متوجه منظورش خواهند شد.
سیدمهدی شجاعی، با نوشته ای کوتاه، این گونه مخاطبان کتابش را معرفی می کند:
مخاطب این یادداشت شمایید که از حسین و عاشورا و کربلا هیچ نمی دانید. شما که از عزاداری و سوگواری هرساله جماعتی از مردم جهان به حق تعجب می کنید. شما که از زیارت دسته جمعی یا راهپیمایی هماهنگ چند میلیون نفر در یک تاریخ (اربعین) و در یک مسیر و یک جهت، گرفتار سوال و ابهام و استفهام و اعجاب و شگفتی می شوید؛ سوال و اعجابی که کاملا به جا و درست است.
آن کسی که رفته و رفتنش جهانی را به سوگ نشانده، که بوده و چه محبوبیت عمیق و گسترده و بی نظیری در بین مردم مختلف با فرهنگ ها و ملیت های متفاوت داشته که تعزیتی این چنین را به یادگار گذاشته؟
این سوالی به جا و طبیعی و پرسیدنی است...
شجاعی قبل از مقدمه یا همان یادداشت کوتاهش، توضیح کوتاهی هم در رابطه با زیارت عاشورا دارد:
زیارت عاشورا؛ یک پیمان نامه اعتقادی است. یک بیعت نامه است. زیارت عاشورا یک انتخاب است. یک جهت گیری است. اعلام موضع است. جانمایی است. جهان بینی است. نوعی نگاه نسبت به هستی است. و پیدا کردن و هویدا کردن خود دراین میان. زیارت عاشورا یک ملاک و محک است. یک ترازو و میزان است. یک هویت و شناسنامه است. یک تعیین تکلیف است. یک پایبندی و تعهد است. یک پیام حق طلبانه و ظلم ستیزانه است. دفاعیه ای قرص و محکم از مظلوم و مظلومیت است. زیارت عاشورا یک مانیفست است. یک مرامنامه است. زیارت عاشورا ابلاغ پیامی به بشریت است.
***
در فرازی از این کتاب می خوانیم:
روایتگر واقعه، از یک سو به ریشه یابی این فاجعه عظیم می پردازد و به زمان ارتحال پیامبر می رسد و تصریح می کند که اگر بعد از ارتحال پیامبر، عده ای، جانشین راستین پیامبر را خانه نشین نمی کردند و کاروان اسلام را از صراط مستقیم هدایت، به انحراف نمی کشاندند، این فاجعه اتفاق نمی افتاد که به اسم امت محمد، سومین رهبر منصوب شده از طرف محمد و خدای محمد را به بی رحمانه ترین شکل ممکن به قتل برسانند.
آنچه روایتگر واقعه بیان می کند، تحلیل نیست. مستندات تلخ تاریخ است.
معاویه ای که این یزید را بر گرده مردم تحمیل کرده، فرزند ابوسفیان است. و ابوسفیان از مشرکان سرسختی بوده که با تمام قوا مقابل محمد و پیروان او ایستاده است و وقتی در جنگ با اسلام و پیامبر و مسلمین ناکام مانده و شکست خورده و تا مرز نابودی پیش رفته، پیامبر از خون او درگذشته و او را آزاد کرده و او از سر ناچاری به اسلام، تن داده، اما کینه پیامبر و یاورانش را در دل پرورده است؛ پیامبری که بر گردن او حق حیات داشته است؛ پیامبری که از همه جنایات او به اسلام و مسلمین چشم پوشیده و او را از چنگ مسلمین که به حق قصد کشتنش را داشته اند، رهایی بخشیده است. آنچنان که لقب «طلیق» یعنی آزادشده به واسطه پیامبر، با نامش گره خورده است. این عفو و بخشش و گذشت پیامبر در مورد او و مشرکین و معاندین سرسخت دیگر، چنان بی سابقه و غیرمنتظره بوده است که این لقب یا نشان آزادشدن از جانب پیامبر به نسل پس از او هم منتقل شده و عنوان «اِبن الطُّلقا» بر پیشانی فرزندانش هم نقش بسته و ماندگار شده است. این جماعت، به ناچار و از سر اضطرار، تسلیم اسلام شدند. اما کینه نسبت به اسلام و پیامبر و یاوران او را در سینه نگاه داشتند و پرورش دادند.
و دراین میان، بیشترین بغض و کینه و عداوت را با علی پیدا کردند که نزدیک ترین یار و یاور پیامبر بود و تکیه گاه اقتدار پیامبر و جانشین الهی پیامبر.
این معاویه ابن ابی سفیان، بعد از ارتحال پیامبر، به قدرت می رسد و در قدرت می ماند و سرنوشت بخش عظیمی از مسلمین و شهرهایشان را در دست می گیرد.
مرکز قدرت معاویه، شام است، اما مهد اسلام و اقتدار معنوی آن در مدینه و مکه است که حاکمان آن باآنکه با معاویه همداستان اند، در جایگاه پیامبر نشسته اند و حکم می رانند.
کسانی که در جایگاه پیامبر نشسته اند، بگونه ای عمل می کنند که عاقبت، مردم به ستوه می آیند و به در خانه علی که بیست و پنج سال تمام بسته مانده بود، می روند و از او می خواهند در جایگاه معهودش بنشیند و زعامت اسلام و مسلمین را به دست بگیرد.
منبع: javidani.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب